ព្រួយ!

រាល់ថ្ងៃ ចេញចូលផ្ទះ ខ្ញុំតែងតែទៅបើកប្រអប់សំបុត្រ ព្រោះខ្ញុំទន្ទឹងចាំប៉ាស្ព័ររបស់ខ្ញុំដែលបានយកទៅដាក់សុំវីសាទៅអាប្រទេសខុសគេមួយណឹង។ និយាយពីឫកខ្ពស់នោះហួសមេឃ ទាំងអាក្រុមហ៊ុនដែលធ្វើវិសាណឹងទៀត។

ខ្ញុំព្រួយ ព្រោះខ្ញុំត្រូវទៅក្រៅនៅចុងអាទិត្យក្រោយណឹង តែចុះបើខ្ញុំគ្មានប៉ាស្ព័រ ខ្ញុំទៅមេចនឹងបានទៅ? ហើយលុយដែលបង់រួចនិងខាតឥតប្រយោជន៏ទៅហើយ។ ប្រហែលជាត្រូវរកអ្នកទៅជំនួសហើយមើលទៅខ្ញុំ។ នឹកៗទៅ ខ្ញុំខ្លួនឯង ខឹងអ្នកធ្វើការជុំវិញខ្លួន ព្រោះបើកុំតែគេធ្វើកាឫករាក់កំផែលចឹង ខ្ញុំក៏មិនបាច់មកអង្គុយព្រួយបែបនេះដែរ។

ខ្ញុំមានតែបន់ព្រះ អោយគេផ្ញើរប៉ាស្ព័រខ្ញុំមកឆាប់ៗ បើទោះជាខ្ញុំមិនបានទទូលវីសាក៏ដោយចុះ។ សង្ឃឹមថាខ្ញុំនៅមានសំណាងសំរាប់ពេលនេះ 😦

ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ   ព្រួយ

តាមពិតទៅ ខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សដែលចូលចិត្តធ្វើការនៅពេកចុងក្រោយរួចមកអង្គុយភ័តចឹងទេ។ ខ្ញុំតែងតែមានជំនឿចិត្តនឹងការងារខ្ញុំធ្វើ និងធ្វើដោយខ្លួនខ្ញុំ។ តែជាទទៅ ខ្ញុំតែងតែទទូលរងផលលំបាកដោយសារអ្នកដ៏ទៃទៅវិញ។ ឈប់ចង់ចូលចិត្តធ្វើការជាក្រុម មិនបាច់ត្រូវការជំនួយអីទេ ធ្វើខ្លួនឯងគឺមានទំនុកចិត្តជាង។